Σαν σήμερα στις 8 του Μάρτη 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, διαδηλώνουν και απεργούν ζητώντας μείωση των ωρών εργασίας, βελτίωση των συνθηκών εργασίας, εξίσωση των μισθών μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά και τερματισμό στις διακρίσεις ανάμεσα στους αγγλοσάξονες εργαζόμενους και τους υπόλοιπους.
Ζητήματα όπως αυτό της εκμετάλλευσης, των φυλετικών διακρίσεων και της ανισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι αναπόσπαστα ζητήματα του εργατικού κινήματος διεθνώς. Γι’ αυτό και κάθε α-πολίτικη προσέγγιση και στάση προς την σημερινή μέρα και κάθε προσπάθεια αποκοπής της από την ευρύτερη ταξική πάλη, υπονομεύει την ουσία της επετείου και είναι και προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας, αλλά και διάσπασης και αποπροσανατολισμού ενός σημαντικού κομματιού του λαού από την ευρύτερη ταξική πάλη.
Η σημερινή παγκόσμια ημέρα της γυναίκας θα έπρεπε να ήταν αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες που κάτω από τρομερά αντίξοες συνθήκες αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο, για ισότητα και ελευθερία ενάντια στην πατριαρχία και τον καπιταλισμό. Τιμή λοιπόν σε όλες τις γυναίκες αγωνίστριες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για ανατροπή του βάρβαρου συστήματος και τερματισμού της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
