Νοέμβρης. Μήνας με σημαντικές επετείους. Ο φάρος της Οκτωβριανής Επανάστασης. Η μαύρη επέτειος της ανακήρυξης του ψευδοκράτους. Το παράδειγμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια το σωματείο μας σε συνεργασία με τους οργανωμένους μας οπαδούς διοργάνωσαν τον Νοέμβρη του 2019 δυο σημαντικές εκδηλώσεις για το Κυπριακό και για το Πολυτεχνείο, αποδεικνύοντας ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ του λαού δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο.
Την Τετάρτη 6/11/2019 (19:00) στον Κεντρικό της ΘΥΡΑ 9 στην Αρχέρμου, οι μορφωτικές επιτροπές του σωματείου και των οργανωμένων μας οπαδών συνδιοργάνωσαν εκδήλωση για το Κυπριακό θέτοντας φυσικά στο επίκεντρο την πιο τραγική περίοδο στην ιστορία του τόπου μας, τον Ιούλη και τον Αύγουστο του 1974, όταν διεπράχθη το δίδυμο νατοϊκό έγκλημα που ξεκίνησε με το φασιστικό πραξικόπημα της ελληνικής χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ και ολοκληρώθηκε με τη διπλή τουρκική εισβολή που συνεχίζεται μέχρι σήμερα με την κατοχή. Μαζί μας στην εκδήλωση ένας ήρωας που όχι απλά έζησε την προδοσία και τα γεγονότα μέσα στη δίνη του πολέμου, στην πρώτη γραμμή της άνισης μάχης με τους εισβολείς, βλέποντας να χάνονται δίπλα του φίλοι και συμπολεμιστές του, αλλά πέρασε τα πάνδεινα αργότερα και ως αιχμάλωτος στην Τουρκία. Ο Πολύδωρος Πολυδώρου μας διηγήθηκε τα βιώματα του και τη συγκλονιστική του ιστορία, βήμα προς βήμα. Η προδοσία, η εγκατάλειψη, ο τραυματισμός, η σύλληψη και οι 1303 ώρες της αιχμαλωσίας του με τα καθημερινά σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια στις φυλακές των Αδάνων και του Αντιγιαμάν της Τουρκίας. Ο ίδιος ήταν τότε 19 ετών, στρατιώτης του 361 Τάγματος Πεζικού, που είχε τις μεγαλύτερες απώλειες στην εισβολή, συγκεκριμένα 91 πεσόντες και αγνοούμενοι. Το 361 Τ.Π. που έδρευε στο κατεχόμενο σήμερα χωριό Συγχαρί, το στελέχωναν άντρες που έφταναν εκεί σε δυσμενή μετάθεση για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και τις αριστερές ή δημοκρατικές τους καταβολές. Αξίζει να σημειωθεί ότι παλαιότερα, όταν είχαν το θράσος στελέχη του ναζιστικού ΕΛΑΜ να παρευρεθούν και να επιχειρήσουν να καταθέσουν στεφάνι στο μνημόσυνο των νεκρών του τάγματος, εμποδίστηκαν από μέλος της ΘΥΡΑ 9 και συγγενή αγνοουμένου του τάγματος.
Συγκλονιστικές οι μαρτυρίες όσων κατάφεραν να επιζήσουν από το τάγμα: Χουντικοί αξιωματικοί που τους διέταξαν να μην πυροβολήσουν τους Τούρκους εισβολείς, ενισχύσεις που ποτέ δεν ήρθαν, ιστορίες όσων χάθηκαν στις προδομένες μάχες και εγκατάλειψη τους από τους πραξικοπηματίες στον Πενταδάκτυλο. Η εκδήλωση στέφθηκε με επιτυχία με τον κ. Πολύδωρο να μοιράζεται μαζί μας συγκλονιστικές εμπειρίες. Οι διηγήσεις του και τα όσα είδαμε στο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε επιβεβαίωσαν το μέγεθος της προδοσίας και της αγαστής συνεργασίας της ελληνικής χούντας με το τουρκικό κράτος που μαζί σχεδίασαν και εκτέλεσαν το νατοϊκό έγκλημα του διαμελισμού της Κύπρου. Ταυτόχρονα όμως αυτές οι ιστορικές αλήθειες και τα διδάγματα που αντλήσαμε και που δεν μάθαμε ποτέ στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και το πολιτικό κατεστημένο, μας όπλισαν με γνώσεις και αποφασιστικότητα να συνεχίσουμε ακόμα πιο δυναμικά την πάλη ενάντια στην ιστορική λήθη, τον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, για μια Κύπρο πραγματικά ανεξάρτητη, απαλλαγμένη από την κατοχή, την διαίρεση και τις ιμπεριαλιστικές επιβουλές. Για να ζήσουμε ελεύθεροι μαζί με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας χωρίς στρατεύματα, βάσεις και εγγυήτριες δυνάμεις και να παλέψουμε μαζί για την προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης και της επανάστασης.
Μια ακόμη εκδήλωση του ΑΛΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ 1948 και της ΘΥΡΑ 9 ενάντια στην παραχάραξη της ιστορίας που έστειλε το μήνυμα ότι ο αγώνας ενάντια στην κατοχή και τη διχοτόμηση, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το φασισμό, είναι αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε.
Άλλωστε αντίστοιχα μηνύματα έστειλε λίγες μέρες αργότερα ακόμη μια σημαντικότατη δράση του σωματείου και των οργανωμένων μας. Στην απουσία μιας πορείας για το Πολυτεχνείο τη μέρα της επετείου που έπεφτε Κυριακή, αναλάβαμε το βάρος να διοργανώσουμε εμείς πορεία. Έτσι αργά το απόγευμα της 17ης του Νοέμβρη 2019 φεύγοντας από τον ποδοσφαιρικό μας αγώνα στο Παλιομέτοχο δεν πήγαμε σπίτια μας. Δώσαμε ραντεβού στο χώρο στάθμευσης της ΠΑΣΥΔΥ στην Λευκωσία κα από εκεί πορευτήκαμε δυναμικά προς την ελληνική πρεσβεία τιμώντας τους αγώνες του παρελθόντος και εκφράζοντας αλληλεγγύη στους αγώνες που δίνει σήμερα το φοιτητικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Στέλνοντας μαχητικά το μήνυμα ότι 46 χρόνια μετά το Νοέμβρη του ’73, το Πολυτεχνείο εμπνέει και τα οράματά του παραμένουν επίκαιρα. Ότι η καλύτερη τιμή στην εξέγερση και την πάλη του Πολυτεχνείου είναι η συνέχιση της πάλης για τα λαϊκά δικαιώματα, η ένταση της ταξικής πάλης, η αντίσταση στον ιμπεριαλισμό και στη δικτατορία των μονοπωλίων, η πάλη για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η πάλη για ρήξη και ανατροπή της δικτατορίας του κεφαλαίου. Όπως τονίστηκε στη σχετική ανακοίνωσή μας, «τα οράματα του Πολυτεχνείου έμειναν ανεκπλήρωτα, αλλά η πάλη για αυτά τα οράματα παραμένει επίκαιρη στο σημερινό κόσμο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων. Όπως επίκαιρη παραμένει και η αναγκαιότητα απόκρουσης του φασισμού, ότι χειρότερο έχει γεννήσει ο καπιταλισμός». Η δε πορεία μας ήρθε να εκφράσει την αλληλεγγύη τους στον αγώνα του ελληνικού φοιτητικού κινήματος ενάντια στην εισβολή των ΜΑΤ σε πανεπιστήμια βάζοντας στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής το πανεπιστημιακό άσυλο και τους λαϊκούς αγώνες ευρύτερα.
