Ένας φίλος δε βρίσκεται πλέον ανάμεσα μας, ένας φίλος που μπορεί να μη γνωριζόμασταν χρόνια πολλά, όμως μέσα από τις συναντήσεις και τις συζητήσεις που είχαμε μαζί του μας έκανε να τον νοιώθουμε σαν προσωπικό μας φίλο αλλά και σαν φίλο του Σωματείου μας.
Ο Πρόεδρος της Πανσόλειου Αθλητικής Ομοσπονίας, κύριος Μάριος Πολυδώρου, δυστυχώς απεβίωσε και τα κακά μαντάτα του θανάτου του σκόρπισαν τη λύπη σε συγγενείς και φίλους.
Ο κύριος Μάριος πριν φύγει κατάφερε και έγραψε για πάντα το όνομά του στην ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ 1948. Από την πρώτη στιγμή της αίτησής μας για ένταξη στην Ομοσπονδία που προήδρευε αντιμετώπισε το Σωματείο μας χωρίς να επηρεάζεται από τα όσα λέγονταν και ακούγονταν. Ακόμα και τις μέρες που βρισκόταν στο νοσοκομείο μιλούσαμε στο τηλέφωνο για να μας βοηθήσει με ό,τι χρειαζόμασταν. Μέχρι και στο νοσοκομείο μας δέχτηκε και ενώ εμείς τον ρωτούσαμε για την υγεία του εκείνος ενδιαφερόταν για το πώς πάει το Σωματείο μας, για το πού βρισκόμαστε, για το πώς θα έσπαζε την προκατάληψη που υπήρχε έτσι ώστε να ενταχθούμε στην Ομοσπονδία.
Μόνη του έγνοια η Ομοσπονδία και η περιοχή του. Νοιαζόταν συνεχώς για το πώς θα διατηρηθεί το πρωτάθλημα της Πανσόλειου έτσι ώστε η νεολαία των χωριών της Σολέας να βρίσκει διέξοδο αλλά και να έχει ακόμα ένα λόγο να παραμείνει στα χωριά της. Για αυτό έβλεπε ως θετική εξέλιξη την ένταξή μας στην Ομοσπονδία για να δώσει περισσότερο ενδιαφέρον και ζωή στο πρωτάθλημα, για να έρθει κόσμος στα ξεχασμένα από την πολιτεία χωριά, για να αναπτυχθεί μια σχέση αλληλοσεβασμού και να διατηρηθεί και στο μέλλον.
Αυτός ήταν ο κύριος Μάριος και τον ευχαριστούμε που μας άπλωσε χέρι φιλίας την ώρα που βλέπαμε παντού γυρισμένες πλάτες. Σε ευχαριστούμε κύριε Μάριε που, αν και άρρωστος, προγραμμάτισες τη συνεδρία της Ομοσπονδίας που θα αποφάσιζε για την ένταξή μας μέσα στις λίγες μέρες που βρέθηκες σπίτι σου. Σε ευχαριστούμε γιατί ξέρουμε ότι η θετική σου στάση έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην τελική απόφαση.
Σε ευχαριστούμε… δύναμη και κουράγιο στην οικογένειά σου.
