Ομονοιάτισσες / Ομονοιάτες, Ανυπότακτε Πράσινε Λαέ,
44 Ιούληδες μετά οι σειρήνες ήχησαν για να μας θυμίσουν όσα δεν πρέπει να ξεχνάμε. 44 χρόνια από το διπλό Νατοϊκό έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης Τουρκικής εισβολής που πλήγωσε για πάντα την πατρίδα μας. Τέτοιες μέρες το μυαλό μας δεν μπορεί να μην επιστρέψει στα χρόνια της προδοσίας και στους ανθρώπους που τόσο άδικα χάθηκαν.
Τέτοιες μέρες η σκέψη επιστρέφει στους στρατιώτες που πλήρωναν με δυσμενή μετάθεση και καψόνια, από τους χουντικούς αξιωματικούς, το ότι ήταν ΟΜΟΝΟΙΑτες. Aφού ΟΜΟΝΟΙΑτης σήμαινε και θα παλέψουμε να συνεχίσει να σημαίνει αξίες και ιδανικά που πάντα θα κάνουν τους εχθρούς της ελευθερίας να αφρίζουν.
Τέτοιες μέρες η σκέψη επιστρέφει στον Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου αδελφό του τερματοφύλακα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Χριστάκη Αδάμου Κωνσταντίνου που τον δολοφόνησαν στην μονάδα του οι πραξικοπηματίες όταν αρνήθηκε να συμμετάσχει στο πραξικόπημα.
Τέτοιες μέρες η σκέψη επιστρέφει στα δύο αδέλφια Χαράλαμπο και Αναστάση Χριστοφή που δολοφόνησαν άναδρα οι πραξικοπηματίες θάβοντας τους σε ένα πρόχειρο τάφο. Όταν τα δύο αδέλφια βρέθηκαν η αναγνώριση τους έγινε από το ρολόι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ που φορούσε ο ένας εκ των δύο.
Τέτοιες μέρες η σκέψη επιστρέφει στο γήπεδο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, που με εθελοντική εργασία έκτιζε ο Λαός, στην Κατεχόμενη Μια Μηλιά μέχρι που τις εργασίες και τα όνειρα σταμάτησε το προδοτικό πραξικόπημα και η Τουρκική εισβολή.
Τέτοιες μέρες η σκέψη επιστρέφει στους πυροβολισμούς προς το οίκημα του Α.Σ.Ο.Λ, από τους πραξικοπηματίες, που άφησαν τα σημάδια τους πάνω στους τοίχους του οικήματος. Σημάδια για να θυμίζουν και να αποδεικνύουν ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν ήταν ποτέ μόνο ένα αθλητικό Σωματείο.
Τέτοιες μέρες όμως η σκέψη επιστρέφει και σε όσους στήριξαν το πραξικόπημα ακόμα και μέσα από επίσημες τους ανακοινώσεις και εξακολουθούν μέχρι σήμερα να αποτελούν εκκολαπτήριο φασιστικών ιδεών.
Ανυπότακτε Πράσινε Λαέ, εν έτη 2018 τώρα που όλα ξεχνιούνται και ξεπουλιούνται έχουμε χρέος βαρύ να διατηρήσουμε από την μια ζωντανή την μνήμη και από την άλλη να γίνουμε και οι ίδιοι συνεχιστές αρχών, ιδανικών και αξιών.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ – ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ
